تاریخچه هندزفری با سیم به اواخر قرن نوزدهم میلادی برمی‌گردد. اولین هندزفری با سیم توسط ازرا گیلیلند، یکی از دوستان توماس ادیسون، در سال ۱۸۹۱ اختراع شد. این هندزفری با سیم برای استفاده اپراتورهای تلفن طراحی شده بود و بسیار سنگین و ناجور بود. وزن این هندزفری با سیم حدود ۴.۵ کیلوگرم بود و بر روی شانه کاربر قرار می‌گرفت. این هندزفری با سیم دارای یک میکروفون و یک بلندگو بود که به یک برد سوئیچ تلفن وصل می‌شد.
در سال ۱۸۹۵، ارنست مرکادیر، یک مهندس فرانسوی، اولین هندزفری با سیم را که در داخل گوش قرار می‌گرفت، اختراع کرد. این هندزفری با سیم بسیار سبک‌تر از نمونه قبلی بود و تنها ۵۰ گرم وزن داشت. این هندزفری با سیم دارای یک لایه پلاستیکی بود که از اصطکاک با گوش جلوگیری می‌کرد و از ورود صداهای خارجی به گوش کاسته می‌شد. این هندزفری با سیم می‌توانست به یک تلفن یا یک دستگاه پخش موسیقی وصل شود.
در سال ۱۹۱۰، ناتانیل بالدوین، یک مخترع آمریکایی، اولین هندزفری با سیم را که بر روی سر قرار می‌گرفت، ساخت. این هندزفری با سیم از دو گوشی تشکیل شده بود که با یک تسمه به هم متصل بودند. این هندزفری با سیم برای استفاده نیروی دریایی آمریکا طراحی شده بود و برای ارتباط بین کشتی‌ها و زیردریایی‌ها به کار می‌رفت. این هندزفری با سیم دارای یک کیفیت صوتی بالا بود و می‌توانست صداهای بلند را تقویت کند.
در سال ۱۹۳۷، بایرداینامیک، یک شرکت آلمانی، اولین هندزفری با سیم را که برای استفاده عمومی مناسب بود، عرضه کرد. این هندزفری با سیم از نوع داینامیک بود و از یک مغناطیس دائمی برای تولید صدا استفاده می‌کرد. این هندزفری با سیم دارای یک طراحی زیبا و راحت بود و برای گوش دادن به رادیو و موسیقی مورد استقبال قرار گرفت.
در سال ۱۹۵۸، جان کاس، یک مخترع آمریکایی، اولین هندزفری با سیم را که از نوع الکتراستاتیک بود، ساخت. این هندزفری با سیم از یک صفحه نازک و یک الکترود برای تولید صدا استفاده می‌کرد. این هندزفری با سیم دارای یک کیفیت صوتی فوق‌العاده بود و برای استودیوهای ضبط و موسیقیدانان مناسب بود. این هندزفری با سیم نیاز به یک منبع تغذیه خارجی داشت و بسیار گران بود.
در سال ۱۹۷۹، سونی، یک شرکت ژاپنی، اولین هندزفری با سیم را که برای استفاده همراه مناسب بود، عرضه کرد. این هندزفری با سیم همراه با دستگاه پخش موسیقی قابل حمل واکمن (Walkman) ارائه شد. این هندزفری با سیم از نوع داینامیک بود و دارای یک طراحی کوچک و سبک بود. این هندزفری با سیم امکان گوش دادن به موسیقی در هر جایی را برای کاربر فراهم می‌کرد. این هندزفری با سیم بسیار محبوب شد و یک پدیده فرهنگی را به وجود آورد.
طراحی و کیفیت ساخت هندزفری با سیم
طراحی و کیفیت ساخت هندزفری با سیم بستگی به برند، مدل، قیمت و موارد استفاده دارد. برخی از عوامل مهم در انتخاب یک هندزفری با سیم عبارتند از:
نوع گوشی
هندزفری‌های با سیم می‌توانند از نوع تو گوشی، رو گوشی یا بر روی گوشی باشند. هر کدام از این نوع‌ها مزایا و معایب خود را دارند. برای مثال، هندزفری‌های تو گوشی معمولاً سبک‌تر، کوچک‌تر و قابل حمل‌تر هستند، اما ممکن است برای برخی از کاربران ناراحت‌کننده باشند یا از ورود صداهای خارجی به گوش جلوگیری نکنند. هندزفری‌های رو گوشی و بر روی گوشی معمولاً راحت‌تر، پایدارتر و کیفیت صوتی بهتری دارند، اما ممکن است سنگین‌تر، حجیم‌تر و کمتر قابل حمل باشند.
نوع درایور
درایور قسمتی از هندزفری است که صدا را تولید می‌کند. نوع درایور تأثیر بسزایی بر روی کیفیت صوتی، وضوح، جزئیات، بیس و تعادل هندزفری دارد. برخی از نوع‌های رایج درایور عبارتند از: داینامیک، بالانس آرماتور، الکتراستاتیک، پلانار مغناطیسی و هیبرید. هر کدام از این نوع‌ها مزایا و معایب خود را دارند. برای مثال، هندزفری‌های داینامیک معمولاً ارزان‌تر، مقاوم‌تر و بیس قوی‌تری دارند، اما ممکن است جزئیات و تعادل کمتری داشته باشند. هندزفری‌های الکتراستاتیک معمولاً گران‌تر، ظریف‌تر و کیفیت صوتی فوق‌العاده‌ای دارند، اما ممکن است نیاز به یک منبع تغذیه خارجی داشته باشند.
کیفیت ساخت
کیفیت ساخت هندزفری با سیم بر روی مقاومت، دوام، راحتی و زیبایی آن تأثیر دارد. برخی از عواملی که در کیفیت ساخت هندزفری با سیم مهم هستند عبارتند از: جنس بدنه، کابل، جک، میکروفون، کنترل‌کننده و ایرتیپ. برای مثال، یک هندزفری با سیم که بدنه‌اش از آلومینیوم، کابلش از الیاف محکم، جکش از فلز و میکروفونش از ممبران حساس ساخته شده باشد، معمولاً کیفیت ساخت بالاتری نسبت به یک هندزفری با سیم که بدنه‌اش از پلاستیک، کابلش از پلاستیک نرم، جکش از پلاستیک و میکروفونش از ممبران ساده ساخته شده باشد، دارد.